Васко Гелев раководи со компанијата Евроконтакти од Прилеп која се занимава со откуп, преработка и продажба на отпад (пластика, хартија и железо).
Никола Миланов од Кочани и неговиот брат уште од мали биле воведени во угостителскиот бизнис. „Татко ми во 1995 имаше мал ресторан наречен „Маалско кафанче“ за кој се грижеше сам, а ни е се врткавме тука и помагавме колку што можеме“, раскажува Никола. Освен ова, имале искуство и од други ресторани во Кочани каде работеле како келнери.
Столарството, особено производството на столчиња-хранилки за деца и детски креветчиња е главната дејност на Ристо Карпузов од Радовиш. „Занаетот почнав да го печам на 16 години, сега веќе во далечната 1966 година“, раскажува Ристо. Работел во шумско-индустрискиот комбинат „Плачковица“, а потоа и во „Јавор“ и во 1983 година го започнал својот бизнис.
Дизајнот и печатењето се опсесија за Ѓорги Коцев и со нив се занимава веќе 21 година. Иако почнал да ги практикува во 1992 година, сопствената компанија Мотив плус ја основал во 2007 година. „Започнавме во приземјето на една куќа во населбата Дузла“, се сеќава Ѓорги, „во прилично примитивни услови и со основна опрема. Дизајнот го правевме сами, но за печатењето понекогаш користевме услуги од други компании кои имаа подобри машини“.
Весна Стефаноска од Скопје веќе 13 години успешно се бори со пазарните ветришта во текстилната индустрија. Мотивот да го напушти работното место била желбата за почнување свој бизнис и остварување подобра заработувачка. Така е создадена „Моден кројач Весна“.
Три илјади кокошки кои дневно носат 2.160 јајца е капацитетот на живинарската фарма „Војнички Мост“ сместена во селото Превалец во близина на Велес. Тоше Димитријовски, еден од сопствениците, пред неколку години, заедно со сопругата Васка и неговиот партнер решиле за започнат сопствен бизнис. „Дотогаш се пробав на повеќе работни места, ама мислам дека ова е вистинската одлука“, вели Тоше.
Сопствениците на С&М ДООЕЛ, сопружниците Маневски водени од желбата за вработување завршиле во сосема различни води од оние за кои се подготвувале во текот на студиите. Зоран и неговата сопруга кои дипломирале на Машинскиот односно на Природно-математичкиот факултет во 1994 година решиле да се пробаат во угостителството. Локацијата за новиот бизнис била во „адвокатска уличка“ во Скопје каде Зоран поседувал гаража. Наместо да ја изнајмат тие решиле сами да го користат просторот и во него да отворат пекара.